28 سال سکوت در برابر جنایت خمینی در تابستان 67

 تابستان ۶۷ در تاریخ ایران بعنوان سرفصلی خونین در دوره حاکمیت منحوس خمینی شناخته می شود. تابستانی که خمینی این روح پلید شیطان که ارکان حکومت ضد مردمی خود را با اعدام فرزندان انقلاب از آغاز بنا نهاده بود در تابستان ۶۷ با جاری ساختن دریایی از خون هزاران هزار تن از بهترین فرزندان رشید ایران به اوج رسانید. جنایتی تلخ و هولناک که در واقع یک نسل کشی در عصر حاضر و جنایت علیه بشریت است. زندانیانی که بسیاری از آنان در همان بیدادگاههای نظام جنایتکار روحانیت حکم حبس های کوتاه و یا بلند مدت گرفته و در حال گذراندن دوران محکومیتشان بودند و حتی برخی از آنها دوره محکومیتشان تمام شده بود به ناگهان بدلیل خشم و نفرت لجام گسیخته خمینی که در رویاهای بیمارگونه خود تصور صدور انقلاب و تسخیر رهبری مسلمین جهان را می پرورانید به ناگاه وقتی با ناکامی مواجه شد علت را در وجود و حضور فعال مخالفانش دید و به این خاطر تصمیم شیطانی و جنایتکارانه اش را با همان ضمیر پلید و بیمارگونه اش توسط مجریانی که امروزه نیز در دولت آخوند جنایتکار روحانی،وزیر و وکیل و رییس و فرمانده هستند و هنوز هم در راس نظام به اعدام و شکنجه و کشتار مشغولند به اجرا گذاشت. 
اما چیزی که خمینی نمی فهمید این بود که فکر و اندیشه انسانهای مبارز و آزادیخواه با کشتن آنها هرگز نمی میرد بلکه جوانه می زند و رشد و تکثیر می شود. تصور نابودی یک اندیشه و آرمان با از بین بردن فیزیکی اعضای آن فکر غلطی است که خمینی آرزوی آنرا به گور برد و همچنان که تاریخ بدرستی گواهی داد با کشتن و از بین بردن فیزیکی مخالفان توسط حکومت ارتجاعی خمینی در سال ۶۷ ، مقاومت نه تنها از بین نرفت بلکه هزاران بار قوی تر و پربارتر در مصاف اول با فاشیزم دینی باقی ماند و در همه صحنه ها باز این سازمان مجاهدین است که مشکل روی میز نظام است و بدون شک خامنه ای و روحانی و بقیه دست اندر کاران در جنایت های بی شمار نظام نیز آرزوی از بین بردن مقاومت و مجاهدین را بگور خواهند برد . 
اگر مردم ایران و قربانیان سال ۶۷ بدلیل محدودیت وسایل ارتباط جمعی آن دوره نتوانستند بسیاری از حقایق را آنطور که اتفاق افتاد افشا کنند و به گوش جهانیان برسانند و هنوز هم بسیاری از زوایای این جنایت هولناک همچنان پنهان مانده است و بسی داستان های ناگفته و ناشنیده در سینه های داغ دیده باقی است که باید ثبت شود اما نکته مهم این است رازی که خمینی و مجریانش تلاش کردند تا برای همیشه مسکوت باقی بماند همچون گنجینه ای در دل مادران شهدا و بازماندگان محفوظ ماند و سینه به سینه نقل گشت و این برگ خونین از تاریخ ایران در هر تابستانی که گذشت سرخفام تر و درخشان تر پرتو افکن شد تا هر بار چهره کریه و پلید خمینی و خمینی صفتان و مزدوران و ایادی تشنه بخون مجاهدین رسواتر شود. لکه ننگی که نه هرگز فراموش می شود و نه بخشیده و می بایست آمران و عاملان آن به دست عدالت سپرده شوند و به مجازات اعمال جنایتکارانه خود برسند. 
در همین راستا در فایل صوتی که بتازگی از دفتر منتظری انتشار یافت از قول منتظری خطاب به جنایتی که در حال انجام بود آمده است که:” به نظر من بزرگترین جنایت که در جمهوری اسلامی شده و تاریخ ما را محکوم میکنه به دست شما انجام شده و مردم شما را در آینده جزو جنایتکاران تو تاریخ می نویسند“… 
همانطورکه ملاحظه می کنید اینها حرفهای منتظری جانشین معزول خمینی است که بعد از ۲۸ سال افشا شده است و قبل از هرچیز مبین شجاعت، مظلومیت و سازش ناپذیری عنصر مجاهد خلق و دیگر قربانیان تابستان ۶۷ بود که در برابر دیو جماران همچون سرو ایستادند و درس پایداری و رشادت آموختند. البته درخشش این قهرمانان نه تنها توسط ایادی جنایتکار رژیم تلاش می شد پوشیده بماند بلکه حتی توسط جرثومه هایی کثیف همچون بی بی سی و رادیو فردا و دیگر همدستان نهان و آشکار رژیم نیز کتمان و یا در پرده ای از ابهام قرار داده می شد و اینان تنها هر ساله در سرفصل قتل عام ها در بدست آوردن دل آخوندها و برای اینکه کمی بی طرف بودنشان را هم نشان بدهند چندتا بریده مزدور و شاگرد جلاد را هم با برچسب های عضو سابق و اعضای با سابقه، سر و هم بندی کرده و باز تیغ را برگلوی مقاومت تیز می کردند. 
اما نتیجه آنکه خمینی سفاک و خونریز که گمان می کرد با قلع و قمع احزاب و سازمانهای مخالف و ایجاد فضای وحشت و سرکوب در شهرها، با توسل به شلاق و چوبه های دار و بعدها خامنه ای به گمان دستیابی به سلاح اتمی بدنبال ثبات در داخل و رسیدن به همان رویای صدور ارتجاع بود که در مصاف با مقاومت درخشان مردمی هربار ناچار از سرکشیدن جام زهر اتمی شدند و اکنون در منطقه نیز با شکل گیری ائتلاف منطقه ای همه رشته های چندین ساله خامنه ای پنبه شده است و به یقین مقاومت ایران تا مرزهای سرنگونی، این رژیم سفاک و خونریز را دنبال خواهد کرد. 
تلاش رژیم آخوندی چه از جنس خمینی و چه خامنه ای و روحانی و رفسنجانی برای خاموش کردن صدای مقاومت مردم ایران چه با کشتار و اعدام در دهه شصت و تیرباران هزاران گل سرخ تنها در تابستان ۶۷ ، و چه با ترور در داخل ایران و یا آن سوی مرزها در سالهای بعد، چه با موشکباران مخالفان بی سلاح، و چه با لجن پراکنی ها علیه مقاومت و تاراج دادن سرمایه های ملی به مثابه بدست آوردن حمایت استعمارگران علیه مقاومت مردم ایران تحت سیاست کثیف مماشات با صرف میلیونها دلار سرمایه ملی که می بایست خرج رفاه و آرامش در زندگی تک تک مردم ایران می شد تنها به جهت ساکت نگه داشتن صدای وجدان دنیا، و چه حتی بکارگیری ارتشی از لشگر سایبری برای مسموم ساختن فضا بر علیه مجاهدین با توسل به هر نوع دروغ و نیرنگ،و چه باج دهی و باج گیری که صد البته بیانگر جنس و ماهیت آخوندی است نیز نتوانست راه بجایی ببرد تا جاییکه امروز مجبور شده است بر خلاف آنچه که سالها بخورد عده ایی بسیجی ناآگاه می داد خود اعتراف کند که باور دارد که مقاومت ایران هر روز از پایگاه و جایگاه بیشتری در میان مردم ایران، منطقه و دنیا برخوردار می شوند و این کابوس وحشتناک رژیم را رها نمی کند. 
برپایی گردهمایی بزرگ بورژه در پاریس و شرکت بیش از صد هزار ایرانی مخالف در خارج از کشور در این برنامه، با حضور حامیان و سخنرانان برجسته ایی چون ترکی فیصل چیزی نبود که رژیم آخوندی بتواند بر آن مهر سرکوب و کتمان بزند و صدای سرنگونی را نشنود، و هنوز گیج ضربه گردهمایی بود که محمود عباس ضربه کاری دیگری وارد کرد آنقدر که در هر یک از رسانه های حکومتی صدای آه و ناله بلند بود تا جاییکه یکی از رسانه های حکومتی نوشت این خبر آنقدر شوکه کننده بود که هنوز امیدواریم تا دفتر محمود عباس آنرا تکذیب کند! 
آری واقعیت این است که رژیم ایران هنوز از تب شدید شکست بزرگ خود در پروژه اتمی بیرون نیامده است و در تبعات گسترده جام زهر و برجام و برشام می سوزد که از سوی دیگر در پی رو به وخامت نهادن اوضاع و تنگتر شدن عرصه بر دزدهای نظام، تضاد و بحران های درونی در راس نظام هر روز دامنه بیشتری بخود می گیرد و از بد حادثه در حال غرق شدن در باتلاق یمن، سوریه و عراق و منطقه نیز می باشد که از سوی دیگر اپوزسیون ایران هر روز بر محبوبیت و قدرت و جایگاه سیاسی اش افزوده می شود و این باعث شده است تا آخوندها لجام گسیخته تر از همیشه در سالگرد کشتار ۶۷ دست به جنایت دیگری از همان جنس بزنند و با برپایی هر چه بیشتر چوبه های دار با اعدام ۲۵ تن از جوانان اهل سنت و شهرام احمدی و… به شیوه همان دوران دهه ۶۰ و با ایجاد جو اختناق و وحشت و سرکوب به حاکمیت ننگین خود ادامه دهند. غافل از آنکه ۲۸ سال از تابستان ۶۷ گذشته است. دنیای امروز دنیای رسانه ها و ارتباطات جمعی است. نقل و انتقال خبرها در کمتر از چند ثانیه تا اقصا نقاط دنیا امکان پذیر شده است و دوره کشتارهای مخفیانه بی صدا تمام شده است. بنابراین در یادبود جنایت حکومتی که در تابستان ۶۷ توسط رژیم آخوندی صورت گرفت و در اعتراض به این جنایت هولناک همزمان با پخش نوار صوتی منتظری که بعنوان یک سند تاریخی و مهم به حساب می آید در ادامه کارزار برای به محاکمه کشیدن عاملان این جنایت، ایرانیان آزادیخواه در سراسر دنیا دست به اعتراض و تحصن و اعتصابهای گسترده زده اند و وقت آن رسیده است تا پس از خوردن جام زهرهای شماره ۱ و ۲ برای پایان بازی رژیم پا بگور آخوندی، جام زهر شماره ۳ نیز که همان نقض حقوق بشر باشد هر چه زودتر به حلقوم این رژیم ضد مردمی ریخته شود. 

با احترام به شهیدان تابستان ۶۷ و همه قربانیان تروریستی در سراسر دنیا که منشا و منبع اصلی آن رژیم آخوندی است جای دارد تا دولتهای غربی دست از سیاست کثیف مماشات بردارند و به این ترتیب نه تنها به حقوق مردم ایران بلکه به حقوق و آینده مردم خود نیز احترام بگذارند تا دنیا جای بهتر و امن تری برای زندگی آیندگان باشد. اینک همزمان با انتشار نوار سخنان تکاندهنده منتظری در ملاقات با اعضای هیئت مرگ بار دیگر بر لزوم محاکمه مسئولان قتل عام سال ۶۷ یعنی سردمداران رژیم آخوندی به اتهام جنایت علیه بشریت تاکید می شود. در همین راستا لازم است تا توجه جامعه جهانی بویژه شورای امنیت و شورای حقوق بشر ملل متحد را به ضرورت رسیدگی به این پرونده در یک دادگاه دارای صلاحیت بین المللی جلب کرد چرا که بی تفاوتی در برابر بزرگترین قتل عام زندانیان سیاسی بعد از جنگ جهانی دوم با وجود اسناد و مدارک روشن، زیر پا گذاشتن آشکار ارزشهای شناخته شده حقوق بشر، صلح و دمکراسی است که سازمان ملل بخاطرآن بنا شده است.