نکیسا بامداد

    مدتی است در خبرگزاری ها و رسانه های پارسی زبان، شبکه های اجتماعی و یا در گفتگوهای سیاسی از سوی طیفی از سلطنت طلبان و استمرار طلبان غیرمسوول شنیده می شود که در ایران اپوزیسیون کارآمدی وجود ندارد! برخی هم تا آنجا پیش رفته اند که منکر وجود اپوزیسیون هستند! حرفی که بارها از زبان سران جمهوری اسلامی هم شنیده شده است. در مواجهه با چنین پدیده ای نخستین پرسشی که به ذهن شنونده خطور می کند منشا این حرف است و اینکه چه کسانی از این حرف سود برده و چه کسانی زیان می بینند؟ همچنین همزمانی این حرف از طرف افراد مختلف با بیان یکسان در رسانه های فارسی زبان آن هم در زمانی که جامعه در وضعیت انفجاری است و رژیم در بحران های کمرشکن اقتصادی و سیاسی دست و پا می زند چه بار و معنایی دارد؟ آیا کم رنگ کردن و یا نادیده گرفتن اپوزیسیون سرنگونی طلب حتی اگر با آن مخالف باشیم به نفع فاشیزم دینی حاکم بر ایران نیست؟ با کمرنگ کردن نقش سازمان مجاهدین و شورای ملی مقاومت ایران به عنوان شناخته شده ترین اپوزسیون نظام ملایان چه کسانی سود می برند؟ مگر جمهوری اسلامی هم همیشه به دنبال تضعیف مخالفان خود بویژه سازمان مجاهدین خ