نکیسا بامداد

در آستانه روز جهانی کارگر با نگاهی به وضعیت کارگران طی حاکمیت ملایان در ایران، شاهد وضعیت مشقتبار آنان  با حداقل دستمزدها و دریافت نکردن همان حداقل ها با تعویق چند ماهه و پرداخت نشدن پاداش و مزایا و سایر رسیدگی های صنفی و وعده های دروغین کارگزاران نالایق نظام هستیم. افزون بر اینکه پایین بودن ایمنی در محیط  کار و نداشتن امنیت شغلی و بیمه درمانی و حوادث و بازنشستگی برای قشر عظیمی از کارگران، خود درد مضاعفی برای کارگران ستمدیده ایرانی به حساب می آید. بر اساس آمار بانک مرکزی همین نظام ، نرخ تورم در دوازده ماه منتهی به شهريورماه 1394 نسبت به دوازده ماه منتهی به شهريورماه 1393 معادل 15.1 درصد است. شاخص بهای کالاها و خدمات مصرفی در ايران در شهريورماه 1394 به عدد 225.7 رسيد که نسبت به ماه قبل 0.6 درصد افزايش داشت. شاخص مذکور در شهريورماه 1394 نسبت به ماه مشابه سال قبل معادل 11.7 درصد افزايش داشته است. این آمار نشان می دهد نرخ تورم با افزایش بهای کالاها رابطه مستقیم دارد در حالیکه حقوق کارگران نه تنها افزایش نداشته بلکه کاهش چشمگیری نیز داشته است و همان حقوق بخور و نمیر هم پرداخت ن

  گزارشی تکان دهنده از یک اردوگاه واقع در کهریزک تهران بنام "کمپ شفق" که حکومت آخوندی به اصطلاح برای مبارزه با مواد مخدر و اعتیاد در جامعه راه انداری کرده است. اما در واقع به اردوگاه مرگ بیشتر شباهت دارد. در این اردوگاه بحران انسانی بیداد می کند. به گفته زنان این کمپ آنها در معرض شکنجه های جسمی و روحی قرار دارند. کتک، بی احترامی، سوء تغذیه، عدم رسیدگی ها ی درمانی و نیز تعرض سیستماتیک از جمله شکنجه ها نسبت به این زنان بی پناه میباشد. در همین رابطه ١٦ فروردین ١٣٩٥، روزنامه حکومتی شرق به گوشه ای از وضعیت وخیم در کمپ زنان شفق اعتراف کرد و نوشت: «موضوع از نهم فروردین با تلفن‌ها شروع شد. به گفته چندین زن که بتازگی از شفق آزاد شده بودند شرایط نابسامان بهداشتی کمپ شفق، تنبیه بدنی، کمبود غذا و دارو باعث وخیم‌شدن هرچه بیشتر اوضاع زنان شده بود.» یکی از آنها می گفت سهمیه روزانه آنها برای پنیر به اندازه یک سیم‌کارت تلفن بود و هرگز در پنج ماه بستری‌شدن در کمپ شفق لب به گوشت و مواد پروتئینی نزدند، این در حالی است که وعده‌های مسئولان این کمپ روزهای دیگری را در اذهان متصور کرده بود. ز