نکیسا بامداد

  "اگر اعدام شدم، همه بدانند در قرن بیست ‌و یکم، با این همه سازوکارهای حقوق بشری و سازمان ملل و شورای امنیت و غیره، یک انسان بی‌گناه در حالیکه با تمام توانش تلاش کرد و جنگید اعدام شده است". این سخنان ”نوید افکاری“ قهرمان ملی مردم ایران است که با شجاعت و دانش سیاسی خود از درون شکنجه گاه‌های رژیم خطاب به شورای امنیت و مدعیان حقوق بشر و وجدان‌های خواب و بیدار اخطار می دهد. و امروز بعد از اعدام ”نوید افکاری“ برای دولت‌هایی که ادعای حقوق بشری دارند بهترین زمان برای سنجش معیار و محکشان است تا نشان دهند دقیقا در کجای این حقوق بشر ایستاده اند؟. مدعیان دفاع از حقوق بشر از سال ۶۰ اعدام جمعی هوادران مجاهدین و کشتار خانواده‌ها و زنان باردار را دیده اند و نه تنها دم برنیاورده اند بلکه در برابر فرصت های اقتصادی در پی دلجویی از آخوندهای فاسد برآمده و با چشم پوشی و حتی با بکارگیری مشتی مزدور و مواجب بگیر درصدد کمرنگ کردن آن نیز بوده اند. اینک نوید شورشی از درون شکنجه‌گاه‌های رژیم، وجود و حضورشان را به چالش می کشد.  اگرچه نوید افکاری مستحق گرفتن مدال قهرمانی طلا در میدان‌های ورزشی بود تا دل م